اچو تہ ڪو بلو ڪريون
زمانو آھ ذھن سان ستم طراز ساٿيو
حقيقتن تي وارجي وَيا مجاز ساٿيو
حيات و موت ۾ رھيو نہ امتياز ساٿيو
اٿو تہ انقلاب اچي، ٿي چارہ ساز ساٿيو،
او دلنواز دوستو _ او جانباز ساٿيو!
اچو تہ ڪو بلو ڪريون
بلند حوصلو ڪريون
جيئون جيئن جھان ۾، ٿي سرفراز ساٿيو!
نصيب ناس ٿي چڪا، جڏا قلم وھي ويا
اجاڙ آشيانا ٿيا، پکي ٽڙي ٽھي ويا
ڏسي ھي حال زار، آدمين جا منھن لھي وَيا
ائين نراس ٿيا تمام، ڪارساز ساٿيو،
او دلنواز دوستو _ او جانباز ساٿيو!
اچو تہ ڪو بلو ڪريون
بلند حوصلو ڪريون
جيئون جيئن جھان ۾، ٿي سرفراز ساٿيو!
ھتي بھار ٿا جلين، گلن جي سر ڏي خير ناھ
خزان جو آھ دائرو، سڳنڌ لاءِ گهير ناھ
ٻڌائي ڪو قسم کڻي، تہ اڄ اداس ڪير ناھ
ڪجي تہ ڪينءَ ڪجي ڀلا، چمن تي ناز ساٿيو،
او دلنواز دوستو _ او جانباز ساٿيو!
اچو تہ ڪو بلو ڪريون
بلند حوصلو ڪريون
جيئون جيئن جھان ۾، ٿي سرفراز ساٿيو!
گهلي ٿي ھير جي تہ مکڙين جا ڇھ ڇڄن ٿا اڄ
اچي ٿي بوءِ جي تہ بُربلين جا ڳچ ڳڙن ٿا اڄ
پوي ٿي ماڪ جي تہ تائلن جان گل سڙن ٿا اڄ
اچي نہ راس ٿو ڪوئي ڀي سوز و ساز ساٿيو
او دلنواز دوستو _ او جانباز ساٿيو!
اچو تہ ڪو بلو ڪريون
بلند حوصلو ڪريون
جيئون جيئن جھان ۾، ٿي سرفراز ساٿيو!
ھميش ھڪڙي مُرڪ ليءَ ٿا لڙڪ ڪيئن لاڙجن
ھميش ھڪڙي پور ليءَ ٿا سور ڪيئي تاڙجن
ھميش ھڪڙي عيش ليءَ ٿا ھانو ڪيئي ساڙجن
جهُٻا اچن ٿا جيءَ کي، ٽٽن ٿا ساز ساٿيو
او دلنواز دوستو _ او جانباز ساٿيو!
اچو تہ ڪو بلو ڪريون
بلند حوصلو ڪريون
جيئون جيئن جھان ۾، ٿي سرفراز ساٿيو!
مسرتن جا ھانوَ ٿا ڇڄن بھار آسري
مصيبتب جا بار ٿا پون پيار آسري
اکين جا نُور ختم ٿا ٿين قرار آسري
رَمي ٿو روح ۾ سدا، رُڃن جو راز ساٿيو،
او دلنواز دوستو _ او جانباز ساٿيو!
اچو تہ ڪو بلو ڪريون
بلند حوصلو ڪريون
جيئون جيئن جھان ۾، ٿي سرفراز ساٿيو!
جي نوجوان حسرتون کُنڀين جئان کڙن پيون
جي نوبھار الفتون گلن جئان ٽڙن پيون
جي يادگار ساعتون پکين جئان مِڙن پيون
انھن کان روح ڪن ڀلا ڇو احتراز ساٿيو،
او دلنواز دوستو _ او جانباز ساٿيو!
اچو تہ ڪو بلو ڪريون
بلند حوصلو ڪريون
جيئون جيئن جھان ۾، ٿي سرفراز ساٿيو!
ڇو سرخ سرخ رنگتون، ٿيون زرد زرد ٿي وڃن
ڇو تابناڪ صورتون، ٿيون گرد گرد ٿي وڃن
ڇو خوشگوار حالتون، ٿيون درد درد ٿي وڃن
ڇو جان فزا ٿئي ٿي، جان گداز ساٿيو،
او دلنواز دوستو _ او جانباز ساٿيو!
اچو تہ ڪو بلو ڪريون
بلند حوصلو ڪريون
جيئون جيئن جھان ۾، ٿي سرفراز ساٿيو!
مرون ٿا بڇڙي حال سان، جيئون ٿا ڏاڍي رنج ۾
ائين ئي ڄڻ يتيم ڪوئي، ڌارين جي ھنج ۾
ڪمي اچي ٿي ڪانہ ڪا، مصيبتن جي گنج ۾
ڦٽي کٽي ويا دلين جا رنگ راز ساٿيو،
او دلنواز دوستو _ او جانباز ساٿيو!
اچو تہ ڪو بلو ڪريون
بلند حوصلو ڪريون
جيئون جيئن جھان ۾، ٿي سرفراز ساٿيو!
اچو تہ ان سماج کي، جلايون دل جي باھ سان
جلي سگهيو نہ آھ جو، ستم رسين جي آھ سان
ٿڪي پياسين ھو الا، سھيڙي سور ساھ سان
ھلو تہ ڪا ھلا ڪريون، ٿي بي نياز ساٿيو،
او دلنواز دوستو _ او جانباز ساٿيو!
اچو تہ ڪو بلو ڪريون
بلند حوصلو ڪريون
جيئون جيئن جھان ۾، ٿي سرفراز ساٿيو!