وري سمنڊ تان اڄ اُڃارا وَڃون پيا
اوهان جي بزم مان ڏُکارا وڃون پيا.
وري ڪونه وربو اوهان ڏانهن واپس،
اکين ۾ سمايون ستارا وَڃون پيا.
اوهان بي رُخيءَ جي نه سوغات سونپيو،
ڪري ماٺ مُرڪي خدارا! وڃون پيا.
جيئڻ پوءِ ڪهڙو اسان جو دنيا ۾؟
ڪيو قرب ۾ ٿا ڪنارا، وڃون پيا!
اجل جو سنيهو پُنو پاڻ تائين،
هئا ساهه بت کي اڌارا وڃون پيا!
ڪري ياد ڪو يا وساري اسان کي،
ڇڏي “شاهده” سڀ سهارا وڃون پيا.