دُکي دل جي جڳ ۾ صدا ڪو پهر آ،
جفا ڪو پهر آ وَفا ڪو پهر آ.
وَڃي نيٺ اَگهندي اها عرش ڏي ئي،
رَڙي فرش تي جا دعا ڪو پهر آ.
پَيا سُورَ ارپيو سدائين اسان کي،
اوهان جي هي سڀاڳي سخا ڪو پهر آ.
اوهان رنج ڇو ٿا رهو قرب ۾ ڀي،
ڪئي پيار واري خطا ڪو پهر آ.
وري ٻُٽَ ٿيندي وَري ساهه گُهٽبو،
ميان! پيارَ واري هَوا ڪو پهر آ.
ٻڌو “شاهده” کي سُڻو “شاهده” کي،
ڏکن ۽ سکن جي ڪَٿا ڪو پهر آ.