ڀوڳ دنيا سڄي زندگيءَ جي اڳيان،
ٿي خوشي هارجي هر غميءَ جي اڳيان!
ناوَ ويساهَه جي! تون اڪارج اڳي،
پار آهي پرينءَ جو نديءَ جي اڳيان!
ڪم خدا کان مليو ڏات ڏک جو سدا،
ڇا الائي ملي شاعريءَ جي اڳيان!؟
سال صدين جو سارو سفر ٿو کُٽي،
موت جي مامري اُف گهڙيءَ جي اڳيان!
آهي اونداهه ۾ سُور سان ڪيو سفر،
روشني شل هجي غم گهٽيءَ جي اڳيان!
“شاهده”! پير سوچي کڻين ڪونه ٿي،
دشمني ٿي اچئي دوستيءَ جي اڳيان!
* ڀلوڙ شاعر پنهل جي غزل کان متاثر ٿي لکيل
اَک ۾ سُرهائي اندر ۾ سوڳ آ،
زندگي انمول دنيا ڀوڳ آ!
(پنهل))