قدرت قديم قائم مٽجي وڃي ٿو باقي،
ٻِيو وقت سان مِٽيءَ ۾ لٽجي وڃي ٿو باقي.
هڪ سُور جو هي رستو آهي ڊگهو ازل کان،
دم دانهن ويل ويلو ڪٽجي وڃي ٿو باقي.
ويساهه ئي سدائين سائو رهي سفر ۾،
هر ساهه ڏيهه ڏک ۾ ٿڪجي وڃي ٿو باقي.
زنده ضمير جرڪي انسان جي عمل سان،
پئيسو ۽ لوهه لوڀي زنگجي وڃي ٿو باقي.
ڪردار “شاهده” هڪ دائم رهي دنيا ۾،
هر پير عارضي سو پٽجي وڃي ٿو باقي.