هي جهانُ تُنهنجو پرين ۽ هُو جهان تنهنجو پرين!
خيال جو دل ۾ رهي ٿو ڪاروان تنهنجو پرين!
آهي نيڻن ۾ سمايو زندگيءَ هر جاءِ تي،
لوڪ ٿو پڙهندو رهي دک داستان تنهنجو پرين!
هي رکي جايون نه ڏيندو غير کي ڪنهن جاءِ تي،
هانءُ هردو آ، ازل کان آستان تنهنجو پرين!
ڀونءِ دردن جي رهي آهيان سدائين آنءُ ٿي،
ساءُ سک جو ٿو رهي هو آسمان تنهنجو پرين!
“شاهده” ڪنهن ساڻ اوريان ڳالهيون هي سُورَ جون؟
جيءَ ۾ قائم رهيو غم بي زبان تنهنجو پرين!