نه ٿو حال ڪوئي جو ڄاڻي مٽيءَ جو!؟
مٽيءَ کي رهيو خوف آ ڇو مٽيءَ جو!؟
مٽيءَ کان سواءِ ڪجهه نه سوچي ۽ سمجهي،
وٺي ڀيد ڄاڻي اگر ڪو مٽيءَ جو!
بڻايو سمورو اهو پاڻ راڻل،
ازل کان جڳت آهي لوڪو! مٽيءَ جو!
اُٿي روح مان رات آواز آيو.
مٽي ٿي ڪنائي او هوڪو مٽيءَ جو!
ويو ساهه ڳيرو اڏاڻو اکين مان،
مٽيءَ منجهه پوريو ويو بوتو مٽيءَ جو!
رکي “شاهده”! نياز من ۾ سدورا!
پو ميزان ووڙي سگهين ٿو مٽيءَ جو!