دلربا دلربا ڳار ڳارا نه ڏي،
او مٺا او مٺا! ڳار ڳارا نه ڏي.
چين مون کان کَسي جاڳ تو آ ڏني،
هي وڇوڙا اَلا ڳار ڳارا نه ڏي.
آهَه نڪري پئي اهنج ۾ اوکَ ۾،
قلب جي سُڻ صَدا ڳار ڳارا نه ڏي.
هيءُ سنسار هاڻي وڻي ئي نه ٿو،
زندگي ٿي خفا ڳار ڳارا نه ڏي.
ڪير توکان گهري ٿو کڻي چين ڏي،
ڏِجُ نه ڏک جي دوا ڳار ڳارا نه ڏي.
تو سوا هر پهر ويلُ محشر هئو،
سُو ڇا ڇا سَٺا ڳار ڳارا نه ڏي.
نور ۽ آب ناهي اکين ۾ رهيو،
نيڻ روئي ٿَڪا ڳار ڳارا نه ڏي.
حال هن جو ڏسي وڃ پرين پاڻ تون،
ٿي مري “شاهده” ڳار ڳارا نه ڏي.