سڄڻ! سڀ ساٿ ساري آ،
وري ويساهه لاري آ!
سکن هِت گؤنچ هَن ڪڍيا،
ڏکن کي هيل ماري آ!
اِجهو ساڀيان ٿيا سارا،
اکين ۾ خواب تاري آ!
ڪدورت کي وڃي هڻ کَڏ،
نه هرگز هيج ٽاري آ!
اسان منصور ماڻهو هُون،
ڀلي سولي سنواري آ!
نه ڪر چُپ “شاهده” ايڏي،
نوان اڄ شعر ٻاري آ!