سُور ها ساهَه ۾ پوءِ به سُڏڪا نه ها،
ماٺ هُئي من اندر پارَ پِٽڪا نه ها!
دردَ ڳوڙها اکين ۾ بڻيا شاهِدي،
پيارَ ۾ تو ڏنا ڇا هي تحفا نه ها!؟
رات ڀَر ساهَه ۾ آهي چُڀندي رهي،
سارَ تنهنجي هئي لوهه، ڪوڪا نه ها!
روحَ منهنجي اُٿي رات توکي سڏيو،
شعر منهنجا مگر توڏي پُهتا نه ها!
سانت جذبا ڪري سرد سارا ڇڏيا،
نيڻ ساڳيا هُئا تن ۾ اُلڪا نه ها!
وقت جا پيرَ ۽ پنڌ ساڳيو مگر،
جستجو جيءَ سان هيل کُٽڪا نه ها.
وقت ڪيڏو مَٽائي ڇڏيو ٿئي مٺا!
“شاهده” لاءِ تو وٽ ڇو دڙڪا نه ها!؟