سُور پٽيندي رات گذاري،
ساعت ساعت زاري زاري!
هيڻا آهيون هاريل آهيون،
رهڻي آهين سونهن! سوڀاري.
نيڻ نظارا ڪيڏانهن ڏسندا!؟
اکڙين آڏو اوندهه ڪاري!
سُرت نه پياريل! توکي آهي،
سُورن وس ٿئي تنهنجي پياري!
حاصل هٿ ۾ ساڳيون سارون،
عمر سموري هڻ هڻ هاري!
ڇت ڇپر جو سِرَ تي ناهي،
ٻچڙن سان آ ولهه ويچاري!
پردن پويان ڪيسين رهندين،
هيل به ڪاٿي پاڻ ڏيکاري،
اوکي سوکي “شاهده”! جڳ ۾،
نيٺ ڪٽي وئي ويلَ ڏکاري.