پاڻ لئه ڇوٿا جيئو ڌرتي ڇڏي!؟
ڪَنُ ڏيو ٿي دير کان ڌرتي سڏي!
ڇو پيا هجرت ڪيو هِن شهر مان،
ڪونه ٿي ڪاڏي ڪڏهن ڌرتي لَڏي!
ڪونه مايوسي ڪڏهن ايندئي اڳيان،
جيءَ ۾ ڇڏجانءِ تون ڌرتي اڏي!
ڇو وٿيون انسان! تنهنجي سوچ ۾؟
روز ٿي انسان سڀ ڌرتي گَڏي!
جن ڏِنا سِرَ “شاهده” ڌرتيءَ مٿان،
سِرَ کڻي تن جا پئي ڌرتي پَڏي!