جاءِ ان تي اسانجو بسيرو نه هو،
جِت به اٽڪيو اکين سان انڌيرو نه هو!
لوڪ الزام ڏيندو رهيو هر گهڙي،
سُور اهڙو سَٺو هڪڙو ڀيرو نه هو!
هيءَ ادب جي دنيا آ غضب جي دنيا،
شخص ڪو ڪو اندر منجهه ميرو نه هو!
آسَ جا آسرا جيءَ ۾ پئي پَليا،
اوڏڙو پر اکين جي سويرو نه هو!
باغ ۾ هُل هو ڪانوَ ڪان ڪان رُڳو،
ڪُوڪَ ڪوئل هئي ورد ڳيرو نه هو!
“شاهده” جِندُ سسئي سڏيندي رهي،
پر پنهونءَ جو نظر آيو پيرو نه هو!