سوچي ڏيل ڏکائتي،
ڳوڙها اُگهندو ڪير.
هيڏي هِن سنسار ۾.
ڪنهن لئه ڪنهن جي جيءَ ۾،
ڇالئه ڪونهي خير.
هيڏي هِن سنسار ۾.
پنهنجو صوفي ساهه آ،
ڪونهي ڪنهن سان وير.
هيڏي هِن سنسار ۾.
لوچي سوچي ڪونه ٿو،
ڪيڏو انڌ انڌير.
هيڏي هِن سنسار ۾.
ماڻهوءَ ماڻهوءَ سان رکيو،
نانگن جهڙو وير.
هيڏي هِن سنسار ۾.
پنهنجي دل ۾ ٿو رهي،
هڪڙو درد دلير.
هيڏي هِن سنسار ۾.
ناهي بات پريت جي،
نفرت ئي چؤڦير.
هيڏي هِن سنسار ۾.
بي اُلڪي ڇو “شاهده”،
ڪونهئي اير ۽ ڀير
هيڏي هِن سنسار ۾.