لوڪ سارو دغا ٿو ڪري،
ڪير ڪنهن سان وفا ٿو ڪري!؟
آدمي پاڻ سان ٿو ڪري،
ڪونه ڪنهن سان خدا ٿو ڪري!
ڏيهه ۾ ڏس هو پاپي ڀلي،
پاپ ڪيڏا مٺا ٿو ڪري!
قرب سوري پيو پاڻ ڏي،
ساڙ جڳ لئه ڪَٺا ٿو ڪري!
بيوفائي ڪري ٿو عمل،
وقت سڀ سان وفا ٿو ڪري!
هي اداسي اکين کي پيو،
ڪير ويٺو عطا ٿو ڪري!؟
سُور چونڊي پيو هر قدم،
جيئڙو هاءِ ڇا ٿو ڪري!؟
“شاهده” لوڪ جذبات جي،
جڳ اياڻو بها ٿو ڪري!