اوهان جي لبن تي اسان جون پچارون،
ڪڏهن هِن سنڀارون ڪڏهن هِن مَيارون.
وئي عمر گذري اميدن جي لاري،
ڏسن ٿيون اوهان لئه نهارون اسان جون.
سڏن ٿيون اوهان کي رکي چپ جا تالا،
عجب جهڙيون گونگيون اکين جون پُڪارون.
زمانو سمورو اوهان جيتيو ڀل،
اسان لاءِ رکجو هڙئي هيج هارون.
اوهان جون سنڀارون اُٺيون رات ساري،
رُنو جيءُ جيڏا! ڏئي اوڇنگارون.
اها شاعري “شاهده” جيڪي آهي،
انهيءَ ۾ بهارون اندر جون تنوارون.