آڪاش تي پُنيون هِن ارمان جون صدائون،
انسان ٿو لنوائي انسان جون صدائون.
بيڏوهه ڪنهن جلايون هڏڙيون غريب جيءَ سان،
ڌرتي ڌڏي آ ٻڌندي شمشان جون صدائون!
چالاڪ ڏيهه ڪاٿي سمجهي سُڻي پيو ٿو،
هِنَ ويڻ ڪو ته سمجهي نادان جون صدائون!
انسان جي لبن تي انسان جا ها ڏکڙا،
محسوس ڄڻ ٿيون سي يزدان جون صدائون!
بيچين “شاهده” ٿيون ڪَن هانوَ ۾ ٻُرن جي،
بيڏوهه قيد آ ڪو زندان جون صدائون!