شاعري

هانءُ هاريو مَتان

شاهده کوکر سماج جي مدي خارج  رسمن کي ڌوڙ وجهي پنھنجو تخليقي سفر جاري رکيو، اهو ئي سبب آهي جو سندس شاعراڻي سڃاڻپ کيس اهڙي مقام تي آڻي بيھاريو جو نہ چاهيندي بہ نئين ٽھيءَ جا شاعر توڙي جهونا جوڳي سندس ان مسلسل شاعراڻي رياضت کي داد ڏيڻ تي مجبور ٿي وڃن ٿا. اهڙا ڪردار سماج ۾ ڪڏهن بہ نہ مرندا آهن، جيڪي نفرت، حسد ۽ ڪينو هڪ پاسي رکي پنھنجي تخليقي، فني ۽ فڪري جستجو سان سلھاڙيل رهن ٿا.. ھن مجموعي ۾ سندس غزل ۽ وايون شامل آھن.

Title Cover of book هانءُ هاريو مَتان

نگاهون سڏن ٿيون نظارا سڏن ٿا،

نگاهون سڏن ٿيون نظارا سڏن ٿا،
گهڻي دير کان پيار، پيارا سڏن ٿا!

نه ٿو جيءُ ڌرتي ڇڏي ويلَ ڪائي،
انبر تان اکين کي ستارا سڏن ٿا!

مُٺي ماٺ آهي، زبان سانت پنهنجي،
اکين کي اکين جا اشارا سڏن ٿا!

وڃي ڏور ڏاڍو، وَسايو اَجهو ٿي،
مگر توکي هي پوهَه پارا سڏن ٿا!

اوهان سونهن جو سمنڊ آهيو او سائين،
اوهان کي سڪايل اُڃارا سڏن ٿا!

ٻڌي دانهن تو ڪونه ڪنهن جي به دل جي،
خدا، ساهه توکي ڏکارا سڏن ٿا!

وڃي تو وسايو شهر شور وارو،
وري وَرُ توکي ڳوٺ وارا سڏن ٿا!

ڇڏي ڪيئن فطرت وڃان “شاهده” مان؟
سنڌوءَ جا سڀاڳا ڪِنارا سڏن ٿا!