ساٿَ سارا ڇِني سارَ ڇو ٿو ڏئين!؟
عمر کي هر قدم هارَ ڇو ٿو ڏئين!؟
بي ستي زندگي تو سِوا آ بَڻي،
فرقتن جا مٿان بار ڇو ٿو ڏئين!؟
درد دلبر! ڏنئي مون صبر سان سَٺا،
بي رخيءَ جي سزا ڌار ڇو ٿو ڏئين!؟
جنهن ۾ احسان آهن سمايا ويا،
موهه مهڻن ڀريا پيارَ ڇو ٿو ڏئين!؟
اُلجهندي روز ٿي زندگاني وڃي،
هجر جا دلربا، ڄار ڇو ٿو ڏئين!؟
“شاهده” قلب جو آهي گهرڙو ڪچو،
دورين جي هَٿان ڏار ڇو ٿو ڏئين!؟