شاعري

هانءُ هاريو مَتان

شاهده کوکر سماج جي مدي خارج  رسمن کي ڌوڙ وجهي پنھنجو تخليقي سفر جاري رکيو، اهو ئي سبب آهي جو سندس شاعراڻي سڃاڻپ کيس اهڙي مقام تي آڻي بيھاريو جو نہ چاهيندي بہ نئين ٽھيءَ جا شاعر توڙي جهونا جوڳي سندس ان مسلسل شاعراڻي رياضت کي داد ڏيڻ تي مجبور ٿي وڃن ٿا. اهڙا ڪردار سماج ۾ ڪڏهن بہ نہ مرندا آهن، جيڪي نفرت، حسد ۽ ڪينو هڪ پاسي رکي پنھنجي تخليقي، فني ۽ فڪري جستجو سان سلھاڙيل رهن ٿا.. ھن مجموعي ۾ سندس غزل ۽ وايون شامل آھن.

Title Cover of book هانءُ هاريو مَتان

ننگا پير نه هل.

ننگا پير نه هل.
واسينگن جي واٽَ تي.

وڇيل آهن خوف ئي،
جانيئڙا! پل پل.
واسينگن جي واٽَ تي.

نڪري ويو آهي اديون،
منهنجو رات ادل.
واسينگن جي واٽَ تي.

ساڻي ٿي منهنجا پرين،
جيڪر مون سان رَلُ.
واسينگن جي واٽَ تي.

چيخون پارَ ۽ پيچرا،
هيڏو هاڃو هُلُ.
واسينگن جي واٽَ تي.

ساهَنِ جيڏا سُورَ هِن،
مون سين وک وک تل.
واسينگن جي واٽَ تي.

خيري ٿي پئه پاڻ جو،
راڻا ايئن مَ رُل.
واسينگن جي واٽَ تي.

ٺوٺ نه ٿيا هِن “شاهده”،
نيڻ سدائين جَلُ.
واسينگن جي واٽَ تي.