ڏُور جڏهن کان ناتا ٿي ويا،
پيار پرين! پاراتا ٿي ويا!
ڪيئن وِڇوڙا وقت وِڇايا؟
نيڻ ملڻ لئه آتا ٿي ويا!
مِهرَ ڪرم ٿو تِن جو ڏسجي،
درد دلين جا داتا ٿي ويا!
لوليون تنهنجون ڪيئن رُٺيون هِن؟
ڀاڳ اڀاڳا ماتا! ٿي ويا.
“شاهده” هانءُ هجر ٿو هاري،
راحت جا پل راتا ٿي ويا.