حيدرآباد مان نور محمد جو جناب ابراهيم ڏانھن خط، 29 فيبروري 1927ع
بعد آداب قبول جي عرض تہ اوھان جو تاريخ 17 وارو خط ڪالھہ هتي پھتو. مونکي اڳيون خط اوھان جو اصل ڪونہ پھتو آهي. ڪالھوڪو خط ئي ميسر اٿم. آءٌ انشاء الله تعاليٰ پھرين يا ٽين تاريخ اچڻ جي تمام گهڻي ڪوشش ڪندس. اڪيلو ايندس.
شڪر الحمد الله اوهين ھاڻي بھتر ٿيا آهيو. مون کي اوھان جي طبيعت جي ناساز ٿيڻ جي خبر پئي ڪالھہ شام جو خط اچڻ تي پئي.
ٻين جن ڳالھين جو احوال اوھان خط ۾ ڪيو آهي تن لاءِ اوهين خودمختيار آهيو. آئيندہ جي خبر نہ اوھان کي ٿي سگهي ٿي ۽ نہ مونکي. تنھنڪري پڪو پختو ڪم ڪرڻ هميشہ چڱو آهي. اوھان کي تہ خبر آهي تہ آءٌ طمعي نہ آهيان. نہ ٻين جي دولت کي ڏسي حسد ٿيندو اٿم ۽ نہ پنھنجي غريبي تي ڏک ٿيندو اٿم.
هميشہ خدا کان اهو گهرندو آهيان تہ خدا فقط ايترو ڏيئي جو ڪنھن مائٽ جي بہ مدد جو محتاج نہ ٿيان. خدا ڪارساز آهي ۽ منھنجو هميشہ کان انھي تي ڀروسو آهي.
فقط مرڻ گهڙيءَ تائين اهو ڏک رھندم تہ ڪنھن ڪنھن وقت اوهين تمام سخت هلت وٺو ٿا، پر شايد ضعيف عمر ۾ منھنجو بہ اهو حال ٿئي جو ھاڻي ئي ڪڏهن ڪڏهن آءٌ پاڻ خود ننڍين ننڍين ڳالھين ۾ حد کان ٻاھر هليو ويندو آهيان ۽ انھي وقت گذرڻ کان پوءِ خيال ايندو اٿم تہ اهو شايد اوھان جي وڏن کان وٺي اسان ۾ ڪو اثر هليو ٿو اچي جنھن لاءِ پاڻ تي ڏوھہ ڪونہ مڙهيندو آهيان.
اوھان کي تہ اڳيئي تجربہ آهر تہ اوھان جي مالي ڳالھين ۾ آءٌ اصل دخل نہ ڏيندو آهيان ۽ نہ ڏيندس، رهيو خط جو سوال سو مون ايمانداري سان چيو آهي تہ مونکي اصل ڪونہ مليو آهي. خبر نہ آهي تہ مسٽر محمد رمضان خط پاڻ وڌو هو يا ٻئي ڪنھن کي وجهڻ لاءِ ڏنو هو. مونکي تہ شڪ آهي تہ خط اصل ڪونہ موڪليو ويو آهي.
اوهين ٻئي مائٽ پاڻ ۾ انھي ڳالھہ جو فيصلو ڪيو.
والسلام
خادم نور محمد
حيدرآباد
29 فيبروري 1927ع