ٽنڊي باگي مان مير غلام محمد ٽالپر جو خط، 30 سيپٽمبر 1927ع
بخدمت جناب فيضياب ميان نور محمد صاحب، ايم ايل سي
بعد سلامن جي، عرض تہ شامل ليٽر جو نقل گذارش ۾ آيو. ڏسو تہ اسان کي ڪھڙي نظر ساڻ ڏسن ٿا حقيقت تہ هتان سڀ ڪجهہ ڪري پوءِ پوني روانا ٿيا آهيو. آءٌ مسڪينن ننڍڙن کاتيدارن جو دوست آهيان. هن سخت ٻوڏ ۽ غرقي جي وقت سري قدري دست ڪشادو ڪيو آهي. اسان جي تعلقي ۾ ڊپٽي ڪليڪٽر صاحب، خواه مختيارڪارصاحب پنھنجي زيردستن تي تاڪيد ڪيو تہ ننڍڙن زميندارن کي هرگز نہ ستائجو جو هو اڳ ۾ مُوا پيا آهن، پر ايتري هوندي بہ انھن بي تعليم، اڻ ڄاڻ ننڍڙن زميندارن کي تپيدارن ڪامورن وغيره اڳين... وڌ مگر مطلب ڪيو.
ننڍا کاتيدار جي پنھنجن پيرن تي بيھي نٿا سگهن تن ۾ بي آرامي بہ ٿي مون کان انھن ننڍڙن کاتيدارن جي بي آراميءَ جو حال ڏسي صبر ڪرڻ روا سمجهيم تڏهن پنھنجي زميندار ايسوسيئيشن کي خبر ڏنم تہ هي حالت غريبن ساڻ ٿئي پئي. مختيارڪار ۽ ڊپٽي ڪليڪٽر صاحب جي هيتري ڪوشش هوندي بہ هي ڪم بخت سنڌ جا اهي ئي اڻ ڄاڻ فرقه جا ماڻھو ڌنڌو زمينداري ڪن ٿا تن جو اهو حال آهي. جيڪڏهن اسان اھا پڌرائي ڪئي تہ اسان تي بہ ڇڪتاڻ، ٻہ دفعا ڪليڪٽر صاحب ۽ پنڌ وڌو حيدرآباد جو اڃان بہ خبر نہ آهي تہ صاحب ڇا ڪندو.
باقي هٿ جي ڪنگڻ کي آرسي جو ضرور ڪونھي. سمجهہ هوندو ظاهر تہ ڪير ان جو انڪاري ٿيندو. وڏو خوف اٿن الله تعاليٰ عزت جو خير ڪري. تمام نازڪ زمانو آهي اسين بہ سا سڀ ڪن سمجهون ويٺا، پر ماڻھو مسڪين جي ڏک واري حالت پنھنجي مون کان تہ صبر ڪيو نٿو ٿئي.
ٻھراڙي تان ايذاءَ اهڙي قسم جا لھڻ گهرجن ماڻھو تمام کٽل آهن. پئسو نقد ۽ ان پيٽ جو هڪ روپيہ مان 12 آنن ماڻھن وٽ اصل ڪونہ آهي ماڻھو تمام تنگ آهن.
جناب آنربل سر غلام حسين خان صاحب کي منھنجا سلام ۽ نياز عرض رکندا. هي نياز نامون گذارش ڪرائيدا. دعا ڪندا تہ اسان جي تعليم سوڀاري هلي انشاءَ الله تعاليٰ تہ ٿيندو بہ ائين.
مخلص
مير غلا محمد ٽالپر
ٽنڊو باگو سنڌ