قطعات ماتم: مخدوم محمد صالح ڀٽي
پر باھہ ۾ جلي جو پروانو سو ئي آهي.
ٿي هونءَ تہ آھہ دنيا معمور ساڻ مستن،
پر جنھن کي عشق ليليٰ، ديوانو سو ئي آهي.
پس پيش جي نہ جهوري ٿئي عشق ۾ جنھن کي،
داناءَ دور سوئي، فرزانو سو ئي آهي.
آٽش ۾ جو جلي ٿو مرد خدا ٻين لئي،
جانب جي شمع رخ جو پروانو سو ئي آهي.
هر دل کي ياد نورل* تصوير آھہ تنھنجي،
ڪٿي قوم کان جدائي تقدير آھہ تنھنجي.
الله جي بندن سان نہ ٿي جنھن کي محبت،
الله جي الفت جو سزا وار نہ سو آھہ.
ڪيئن ان جي ڳڙي چشم منجهان گوهر ناياب،
غربا جي مصيبت ۾ جي خونبار نہ سو آهي.
ڪمزور اڳيان جنھن کي نمڻ ڪين اچي ٿو،
محروم سو اخلاق کان خوددار نہ سو آهي.
دل جنھن جي ۾ٿي قوم جي لئي ڪجهہ نہ محبت،
مقبول ڪڏهن درگ دادار نہ سو آهي.
جو امت مرحومہ جي الفت ۾ رهيو مست،
سچ نور محمد کان ڪڏهن ڌار نہ سو آهي.
_______
* نور محمد لاکير