58. عرض، مرض (سرو، چوڻي)
59. عزت، ڊڄي (سرو، چوڻي)
ڪنڊيارو ۾ چمن هندوءَ جي نالي سان بازار آهي. وڏو سيٺيو هيو. هڪ دفعي ڪنهن معاملي ۾ صوبيدار ٿاڻي تي گهرايس. جڏهن پهتو ته بيٺي پير، صوبيدار ڏاڪا ٻڌي چڙهي ويس. جڏهن صوبيدار جو پارو لٿو ته کيس ويهڻ لاءِ اشارو ڪيائين. جڏهن سيٺ ڪرسيءَ تي نه ويٺو ته صوبيدار پاڻ اٿيو. ڏسي ته، ديوان جي ڌوتيءَ مان تيڪ وهي اچي کڙيءَ وٽ، چاکڙيءَ ۾ جمع ٿي آهي. اهو ڏسي پڇيائينس: “ديوان! هي ڇاهي؟!”
“سائين! اِجت ڊڄي!” چمن هٿ ٻڌي عرض ڪيس: “عزت، ڊڄي!”
o عزت وارو ماڻهو، ڊڄڻ سبب ئي غلط ڪم نه ڪندو آهي. بي عزتي ماڻهوءَ وٽ نه عزت، نه ننگ ۽ نه ئي ان جي وڃڻ جو ڊپ. تنهن ڪري ننگ ڌڙنگ نچندو ۽ ڪڌا ڪم ڪندو آهي.
o عزت پئي لڪي، نانگو پيو نچي.