62. قرض، مرض (چوڻي، سنڌ)
جيئن مرض يا بيماريءَ ۾ ماڻهوءَ جو جسم ۽ پئسا ڳرندا آهن، تيئن قرض ۾ به ننڊ حرام هوندي آهي ۽ وياج مٿان وياج چڙهندو ويندو آهي ۽ سندس معيشت، پاڻيءَ جي ڦوٽي وانگر ختم ٿي ويندي آهي. ماڻهو هڪ ڏينهن ڪنگلو ٿي ويندو آهي. اهي ٻئي، ماڻهوءَ کي اندران ۽ ٻاهران، ڳاريندا ۽ کائيندا رهن ٿا.
o قرض اهڙو کڻ، جو وري ڏئي سگهجي.
o قرض ڌاران لوڻ ۽ پاڻي به چڱا آهن.
o قرض آهي، ڪوڙهه جو ٽڪو.
o قرض وڏو مرض آهي.