139- ناڻو، رتا وڇوڙي (سنڌي، چوڻي)
ڌن/ دولت ۾ چمڪو آهي. هر ڪنھن جي خواهش هوندي آهي ته دولت کيس ملي رات اچي. جڏهن هڪ شيءِ جا اميدوار گهڻا ٿيندا آهن ته پاڻ ۾ وڙهندا آهن. اها شيءِ به نخرا الڳ ڪندي آهي. اميدوار، ڀلي پاڻ ۾ جگري دوست هجن يا رت جا ڀئر هجن، پر وڙهندا ضرور .
دولت مان جتي گهڻا فائدا آهن، اتي وڏا نقصان به آهن. جاني جدا ٿيو وڃن، ڀائر به کنا کيڙا ٿيو وڃن.
ناڻي جي اچڻ سان وڏائي اچي ٿي. ماڻھو آسائش پسند/سھل پسند ۽ سست ٿئي ٿو. ٻئي ڪنھن جي نه غرض ڪڍي ٿو نه مٿس فلڪ آڻي ٿو. نتيجي طور ٻين جي اک جو ڪنڊو ٿيو پوي. دنيا ۾ سڃا/ محتاج گهڻا آهن. لالچ ۾ اچي سندس ڪم لاهيو ڇڏين.
ان ڪري ضروري آهي ته ڌن/دولت جمع ڪري نه رکجي. غريبن/ محتاجن ۾ ونڊ يورهائي کائجي. ونڊ يورهائي کائڻ ۾ سک آهي. ناڻي مٿان نانگ بڻجي ويھڻ ۾ وڏا نقصان آهن. ماڻھو دوستن کان ڪٽجي وڃي ٿو. رت جي رشتيدارن کان به ٽُٽيو وڃي .
- ناڻو، نينھن ٽوڙي .