7- بيمار، بي ميار (سنڌ، چوڻي)
بيمار/ عذر وارو/ معذور/ لاچار ماڻھو، جيڪڏهن ڪن ڪمن ۾ ڪمي/ ڪوتاهي ڪري ته مٿس ڪابه ميار/ ڏوراپو نه ايندو. ڇو جو ميار ان تي ايندي آهي، جنھن جي نيت ۾ خلل هوندو آهي. بيمار ماڻھوءَ جي ڪوتاهي، سندس نيت جي خرابيءَ سبب ناهي، بلڪ جسماني بيماريءَ/ خرابيءَ سبب آهي. هو انھيءَ تي وس وارو ناهي. بي وس ماڻھوءَ وٽ جائز عذر آهي. اهو ٻڌڻ جوڳو ۽ معاف ڪرڻ جوڳو آهي.
ان جي برعڪس، تندرست ماڻھو، ڪنھن ڪم ۾ ڪوتاهي ڪري ته وٽس ڪوبه جسماني عذر ناهي. سندس عذر ان ڪري نه ٻڌبو جو سندس نيت ۾ خلل ٿي سگه يٿو. ان جي برعڪس بيمار/ معذور جي نيت ۾ ڪوئي شڪ/ خلل نه ٿو ٿي سگهي. عذر سبب مٿس ڪا ميار ناهي.
مطلب:
1-7 لاچار کي آچار ڪونھي
2-7 لاچار کي ڪھڙو آچار
3-7 لاچار کي سڀ روا آهي
4-7 لاچاري، بڇڙي بلا آهي
5-7 بي وس بار، اٺن به ڇڏيا آهن.