126- لالچ، بري بلا (سنڌي، چوڻي)
لالچي ماڻھوءَ جو اندر وارو انسان مريو وڃي. شرم/ حياءَ نالي ڪابه شيءِ وٽس ڪين ٿي رهي. عزت غيرت جو تقدس، کانئس ڇڏايو وڃي. سندس وات/ پيٽ، سندس نڪ جي مٿان ٿيو وڃي. هر وقت پيٽ سان سوچيندو رهي ٿو. اهو ئي سبب آهي جو سندس حيثيت، پيٽ ۾ پيل غلاظت/ پرائي بلا جھڙي ٿيو وڃي.
- لالچ، لعنت آهي .