71. گهر، گهرانءِ. (پهاڪو، سنڌي)
اهو هڪ فطري عمل آهي ته هڪڙو ماڻهو، ٻئي کي چڱيءَ دل سان ياد ڪندو ته اڳلو به کيس چڱيءَ دل سان ياد ڪندو. ڪير ڪنهن سان نفرت ڪندو ته اڳلو به ساڻس نفرت ئي ڪندو. محبت جي بدلي محبت ۽ نفرت جي بدلي نفرت ئي ملندي آهي. گهرڻ ڀائئڻ يا عقيدت ۽ احترام وغيره سان، اڳلو به گهرندو ڀانئيندو آهي.
o تون گهر منهنجي ڄائي کي، مان گهران تنهنجي کٽ جي پائي کي.
o فااذڪروني اذڪرڪم (القرآن) پوءِ مون کي ياد ڪر ته مان توکي ياد ڪريان.
o گهر ته گهرانءِ.