-10 انسان، اکر بس (ساهتي، چوڻي/ پھاڪو)
انسان اهو آهي، جيڪو اکر وارو هجي. واعدو ڪري ته نڀائي. ڳالهه ڪري ته تڪي توري ۽ پٿر تي ليڪ. زبان تان ڦري نه. جيڪڏهن ٿورو به ٿڙي ته هڪ اکر سان راهه راست تي اچي وڃي. ان جي برعڪس، جو اشارو ئي نه سمجهي، سو انسان ئي ناهي.
- انسان لاءِ اکر/اشارو ڪافي آهي.
- ٽٽونءَ کي ٽارو، تازيءَ کي اشارو.