25- قرض، بي غرض (سرو، چوڻي)
هڪ مريد، پنھنجي مرشد کي چيو؛ ”مون کي ماڻھو، ايترو ته وڪوڙي ٿا وڃن، جو اصل عبادت لاءِ وقت ڪين ٿو بچي. انھن کان جات لاءِ ڪو رستو ٻڌايو؟!“
”تمام سولو آهي.“ مرشد مريد کي ٻڌايو؛ ”پاڻ وٽ آيل شاهوڪارن کان قرض طور رقم گهرو ۽ گهرجائو/ غريبن کي قرض طور رقم ڏيو“.
مريد ائين ڪيو. وٽس ماڻھن اچڻ ئي ڇڏي ڏنو. شاهوڪارن قرض گهرڻ جي ڀَوَ کان ۽ گهرجائن قرض موٽائڻ جي ڀَوَ کان.
قرض، هرهڪ کي آدم بيزار بنايو ڇڏي. جڏهن ماڻھو، ماڻھن مان بيزار ٿي وڃي ته پوءِ کيس رشتن ناتن، مٽن مائٽن، ننڍن وڏن جو ڪوبه خيال نه ٿو رهي. انھيءَ سبب ڪري ٻين جي غرض/ ڪاڻ نه ٿو ڪڍي. نتيجي طور ٻيا به سندس ڪاڻ/ غرض نه ٿا ڪڍن ۽ بي غرض ٿيو وڃن.
مطلب:
1-26 قرض کڻندڙ جي، زمانو غرض نه ٿو ڪڍي.
2-26 دولت مند اهو آهي، جنھن کي ڪوبه قرض ڏيڻو ناهي. (اٽالين)
3-26 قرض جا ڪوٽ کني، چوٽ چاڙهيائين چلھا،
ڄاڃي ماڃي کائي هليا، اتس آئي گلا.
4-26 قرض کڻي ڪنگڻ نه پائجن.
5-26 قرض ڌاران، لوڻ ۽ پاڻي به چڱا آهن.
6-26 قرض، مرض.
7-26 قرض، قرب جي قئنچي.
8-26 قرض، ڪوڙهه جو ٽڪو.