ٺاروشاه ۾ سوئي گيس
”اسان پنهنجو اهو واعدو وفا ڪيو، جيڪو ٺاروشاه جي عوام سان مڪاني چونڊن کان اڳ اهو چئي ڪيو هو ته هو علي خان عالماڻيءَ کي ووٽ ڏين.“ اهي لفظ سنڌ جي وڏي وزير جي صلاحڪار غلام مرتضى جتوئيءَ جا هئا، جنهن 18 ڊسمبر 2004ع تي ٽائون ڪاميٽي هال جي اڳيان ٺاروشاه ۾ سوئي گيس جي افتتاح جي موقعي تي هڪ عوامي ميڙ ۾ ڳالهايا. ٺاروشاه واسين جو اهو تمام پراڻو مطالبو هو ته شهر کي سوئي گيس فراهم ڪيو وڃي. جنهن جي اڳيان حڪومت جي ڪافي ٽيڪنيڪل رنڊڪن سان گڏ ڪجهه سياسي مشڪلاتون پڻ هيون، جنهن جي ڪري هيڏو سارو تاريخي شهر سالن کان سوئي گيس جهڙي زبردست سهولت کان محروم رهندو پئي آيو. آخر ٺاروشاه جي قسمت ۾ اهو سڀاڳو ڏينهن اچي ويو، جڏهن شهرين جي گهرن ۾ ڪاٺين، ڪوئلن ۽ ڇيڻن جي بجاءِ قدرت جي عظيم نعمت سوئي گيس ٻري. سوئي گيس جي ان وقت جي جنرل مئنجر آفتاب ميمڻ مطابق ٺاروشاه تائين گيس پائيپ لائين وڇائڻ ۾ 8 ڪروڙ 2 لک 26 هزار روپيا خرچ آيا. هڪ اطلاع مطابق اهي پئسا ڊسٽرڪٽ گورنمينٽ ۽ صوبائي سرڪار گڏيل طور ادا ڪيا. نتيجي ۾ 6 مهينن اندر ٺاروشاه ۾ سوئي گيس پهچائڻ جي هي رٿا مڪمل ٿي. جيتوڻيڪ هن شهر جا رهواسي پنهنجي اتهاسي حق موجب سمجهن ٿا ته کين سوئي گيس ملڻ ۾ ڏاڍي دير ٿي وئي پر ان سان گڏ هنن کي اها خوشي به آهي ته دير سان ئي سهي پر هنن کي سوئي گيس جهڙي نعمت عطا ٿي. ٺاروشاه ۾ سوئي گيس جي آڻڻ جي ڪوششن بابت مان گهڻي پٽاڙ ۾ پوڻ کانسواءِ هڪ جملو چئي پنهنجي مضمون کي ختم ڪيان ٿو. جن دوستن کي منهنجو هي جملو هضم نه ٿئي انهن کي عرض ته پنهنجي دل جي تشفي لاءِ هن کي استعاري يا تشبيهه طور وٺن. جملو هي آهي ته: ”جيڪڏهن ٺاروشاه ۾ سيد نذير شاه نه هجي هان ته هن اڄ به هتان جا ماڻهو گهرن ۾ ڪاٺيون ٻارن ها.“