ٽوڙ زماني جا سڀ سانگا هڪڙي خدا جي در ڏي هل!
مرض هجي توڙي قرض هجي تون رب عُليٰ جي در ڏي هل!
آدم سان ڀلايون ان جون،
تعريفون سڀ ڳايون ان جون.
نوح جو ٻيڙو پار ڪيو، تنهن مهر سخا جي در ڏي هل،
باهه خليل لئه ٻاري ويئي،
باغ مثال سا ٺاري ويئي.
تسبيحون ۽ حمد الاهي، شان وفا جي در ڏي هل!
مرض منجهان ايوب ڇٽو،
۽ وڇڙيل پٽ يعقوب ڏٺو.
سچائي جا ساز سنواري پاڻ دعا جي در ڏي هل!
زڪريا پڻ جهور هيو،
پر ان کي پٽ جو تور مليو.
اڻ ٿيڻي هت ٿي ويندي، اڄ حڪم عطا جي در ڏي هل!
موسيٰ دشمن جي گهر پليو!
نيل ندي مان رستو مليو.
تون به ڪليم جي راهه وٺي بس رمز رضا جي در ڏي هل!
ان بن ڪو معبود نه ٻيو،
مطلوب نه ٻيو مسجود نه ٻيو
ها ته ”بروهي جوهر“ مالڪ ارض سما جي در ڏي هل!