وهوا ٿي وهوا ڪجي سدا،
پيدا ٿيو محبوب خدا،
نانءَ سان روشن ٿي،
آيو جڳ ۾ ماهه لقا.
جاتي مدني پير ڀريندو عرش ۽ فرش تي خير ئي چئبو،
تو نه سڃاتو عربي سائين هي ته نظر جو ڦيرئي چئبو.
جنهن جي صفت آ صل عليٰ.
نينهن لڳا، محمد سان پوءِ مشڪل گوندر وقت نه ٿيندي،
مرڪي مرڪي ملندو مدني ڳڻتي محشر وقت نه ٿيندي.
هت هت ان جي واهه وفا.
پنهنجن سان سڀ پيار ڪندا، غيرن سان ڪو پيار ڪري،
بنڊ سڪل کي سڪ ۾ سائو يثرب جي سرڪار ڪري،
چنڊ اشاري ساڻ جدا.
موسيٰ جو معراج ٿيو هو، وادي سينا طور مٿي،
عرش خدا کان، مدني جي معراج جو مذڪور مٿي،
عرش به ان جا پير چميا.
روز سلام صلواتون پڙهجن، مير محمد دلبر تي،
ان جا لک لک ٿورا آهن، يار ”بروهي جوهر“ تي،
ان جي نالي منجهه شفا.