مختصر مدت ۾ جڳ کي روشني بخشي ڏني،
۽ مثل روحن کي ابدي زندگي بخشي ڏني.
سونهن جي ساگر ڪپر ٿي فيض به ٿيو فيضياب،
پنهنجي گدلن کي، امرتا جي گهڙي بخشي ڏني.
پيار جا پيرا چمي، ڀاڳن ڀريو ٿيو جبرئيل،
پيار پياسن کي محبت جي ڳلي بخشي ڏني.
مرڪ جون باکون ڦٽايون نفرتن جي ڏيهه ۾،
هوڏ ۾ ڦاٿل دلين کي ڀائپي بخشي ڏني.
والضحيٰ، ياسين، طٰہٰ ۽ امام الانبياء،
هر صدي کي سوکڙي قرآن بخشي ڏني.
ان جي صدقي رنگ گهرا جڳ جي جيون کي مليا،
دل جي صحرا کي سڄڻ سنڌوندي بخشي ڏني.
پاڻ ڇا؟ پر سونهن جي اقرار جو نالو مٺو،
جنهن بروهڻ جي ٻچي کي شاعري بخشي ڏني.
پنهنجي ليکي سج، ڌرتي، چنڊ، ”جوهر“ گهور ٿيا،
محب کي الله اهڙي دلبري بخشي ڏني.