اقرء بسم وٺ قرآن،
ختم نبوت تنهنجو شان.
اقصيٰ منجهه امامت تنهنجي،
ڀاڳن واري امت تنهنجي،
وهوا رحمت ڪئي سبحان.
گل ۾ ڪهڙي نزاڪت آ،
تنهنجو وجود ته رحمت آ،
تو وٽ حڪمت جو فرقان.
تو وٽ آ دستور ازل جو،
ڪلمي۽ ايمان جي گل جو،
شاهه به تنهنجي در دربان.
اُمي آهين! عالم آهين،
رب جي عطا جو قاسم آهين،
پاڻ رحيم ته رب رحمان.
هڪڙو ننڍڙو نوڪر تنهنجو،
آهه ”بروهي جوهر“ تنهنجو،
ان جو توتي آ ايمان.