صديق جو آهي نانءُ مٺو، مان گهور ٿيان، جڳ گهور ٿئي،
صحرا ۾ وفائن چنڊ ڏٺو، مان گهور ٿيان، جڳ گهور ٿئي،
اثنين جوثاني غار اندر، صديق بڻيو اقرار اندر،
ڪي ڏنگ هڻي، هڪ نانگ مُٺو، مان گهور ٿيان، جڳ گهور ٿئي،
الله اسان گڏ آهي، ڪو حُزن نه آ، ڪو غم ناهي،
هجرت ۾ محمد ساڻ ڪَٺو، مان گهور ٿيان، جڳ گهور ٿئي،
هر دور ۾ سچو غازي هو، الله به ان تي راضي هو،
گفتار عجب، ڪردار سٺو، مان گهور ٿيان، جڳ گهور ٿئي،
هن امت منجهه امام ٿيو ۽ قائم نيڪ نظام ٿيو،
هن شان جو پڙهه تون پاڪ چٺو،مان گهور ٿيان، جڳ گهور ٿئي،
هي امت بي شڪ شان ڏسي، ابوبڪر رسي، مدني ٿو رسي
مدني جي رٺو، الله رٺو، مان گهور ٿيان، جڳ گهور ٿئي،
تو ورتو نالو دلبر جو، ٺريو روح ”بروهي جوهر“ جو،
ڪو قرب ڀريو اڄ مينهن اُٺو، مان گهور ٿيان، جڳ گهور ٿئي،