مان مصطفيٰ جي در جو ادنيٰ غلام آهيان،
هر صبح، شام ويلي پڙهندو سلام آهيان.
گل گل سرور پاتو، چانڊوڪي نور پاتو،
مدني ظهور پاتو، هر دل حضور پاتو،
جڳ جرڪي جوت لاتي، مان شادڪام آهيان.
توحيد واري وائي، اوندهه ۾ روشنائي،
قربان ٿي خدائي، رحمت رُڃن تي آئي،
رنگين رُت سان مان پڻ ٿيو همڪلام آهيان.
”اقراء باسم ربڪ“ احمد، حڪيم ، حاذق
قرآن آهه برحق، سرور سچو ۽ صادق،
هو منهنجي سر جو سائين مان انجي سام آهيان.
باکن ۾ لاٽ آهي، پرزا ٿي ٻاٽ آهي،
رحمت جي ڇاٽ آهي، سچي هي واٽ آهي،
ڪلمو پڙهيم ته مان به ٿيو نيڪنام آهيان.
ترتيب سونهن واري، وک وک تي ٿي بهاري،
مدني اچي اجاري، ٿي ختم رات ڪاري،
ان جي ڪري اي ”جوهر“ خوش عام جام آهيان.