پاڻ فرمايو مصطفيٰ جاني،
الحسن والحسين ريحاني.
سونهن ۾ بي مثال شهزادا،
دادلا، دلربا ۽ دلدادا،
جرئتن منجهه شخص لاثاني.
گهوريو جن مال، ساهه پنهنجو سر،
پنهنجي نانا جي دين جي خاطر،
آ شهادت جي راهه رباني.
بڻيا سيد امام جنت جا،
جيڪي پابند دين سنت جا،
يعني قرآني فقہ جا باني.
عشق سيد حسن لئه دل ڌاري،
دل ته سائين حسين ٿي ساري،
هي ٻئي مصطفيٰ جي نيشاني.
مدح ”جوهر بروهي“ ٿو ڳائي،
نينهن لائي ٿو، فيض ٿو پائي،
گهر جي هر وقت فضل رحماني.