تخليق ٿي پڪاري، الله وحده آ،
جڳ جنهن ڇڏيو سنواري، الله وحده آ.
سچ، چنڊ ۽ سترا، درياهه مينهن سارا
اوٿر ڪڪر به ڪارا، پل ڏينهن رات وارا،
باکون پيون اجاري، الله وحده آ.
آ سونهن هر نگر ۾، بستي شهر شهر ۾،
وڻ ٽڻ ڀتر ڀتر ۾، دل روح ۽ نظر ۾،
هر ڪو پيو اچاري، الله وحده آ.
قادر قديم سائين! حاڪم حڪيم سائين!
ڪافي ڪريم سائين! جڳ لئه رحيم سائين!
ساري فضا تنواري، الله وحده آ.
باهيون ٻريل ٿو ٺاري، ٻيڙا ٻڏل ٿو تاري،
جيئرا پيو ٿو ماري، جيڪو جڏا جياري،
هر سير مان اُڪاري، الله وحده آ.
ڏوهي”بروهي جوهر“ غلطيون ڪري ٿو هر هر،
رب کان بنا نه واهر، هيڻن جي لاءِ آڌر،
هر ڪو سندس سهاري، الله وحده آ.