آ رحمان رازق سميعُ بصير،
خدا آ، ”عليٰ ڪل شيءِ قدير“.
سو ماجد ۽ قيوم، قادر، غني،
بلا شڪ ”بما تعلمون خبير“.
آ رازق، منان مالڪ ۽ حي،
سو فتاح، تواب، ظاهر، ڪبير.
گداگر کي ٿو بادشاهي ئي،
ڪري بادشاهن کي پينو فقير.
ڀڄي ڪير سگهندو سندس امر کان،
بهرحال آهي ”اليہ المصير“.
اٻوجهن ۽ هيڻن جو آ آسرو،
اهو ”نعم موليٰ ونعم النصير“.
اسان تي سندس خاص احسان آ،
مُڪائين محمد بشير ۽ نذير.
بچائيندو ”جوهر بروهي“ کي هو،
انهي ڏينهن کان ” شره مُستطير“.