اي صبح جا به سائين، اي شام جا به سائين،
ڪمزور بيوسن جا ٻيڙا ٻني تي لائين.
توکان سواءِ ٻيو ڪو الله ڪونه آهي،
معبود ڪنهن ٻئي تي ويساهه ڪونه آهي،
نالو وٺان مان تنهنجو سڪرات موت تائين.
ڌرتي جبل ۽ پاڻي، برسات يا هوائون،
اڏندڙ پکي پکڻ سڀ يا جيت ۽ بلائون،
پوکون ڀليون ۽ گهاٽيون تون ٿو پيو اپائين
پٽ يا نياڻيون بخشين آهين رضا جو راڻو،
تو ئي ڪيو مقرر هر ڪنهن جو رزق داڻو،
حڪمت سان ڪارخانو جڳ جو پيو هلائين.
سڀ وس ۾ تنهنجي آهي، هي چنڊ ۽ ستارا،
هي سرءُ يا بهاريون اونهارا يا سيارا
موجود تون ئي آهين، موجود تون سدائين.
”جوهر بروهي“ تو در هر دم سوالي آهي،
پينار ٿو پني پيو ۽ جهول خالي آهي،
مرندي گهڙيءَ اي مولا! ڪلمو مونکي پڙهائين.