خدا پاڪ هر هر ڪبيون لک چڱايون،
هجن يار ٿورا به ٿورا ته ڳايون.
هي سج، چنڊ تارا، ٻنيون پاڻي، ٻارا،
اکيون چپ، اشارا، مکڻ ، ماکي ڌارا،
وٺي ان جو نالو ٿا باهيون اجهايون.
ٿيو صبح روشن، سُهائي جو درشن،
زمانو آ گلشن، مڃيو ڪل ملوڪن،.
ٿو ڳائي زمانو به وحدت جون وايون.
اجها رات ڪاري، جا روحن تي ڀاري،
مگر رب سنواري، ستارن سان ساري،
انهيءَ بي مثل ذات سان نينهن لايون.
هي درياهه، ساگر ڪتابن جا ڪاڳر،
نڌڻڪن جي آڌر، ٿئي پاڻ واهر،
نشانيون سندس هيڪڙائي جون آيون.
هو ماري، جياري، سمهاري اٿاري،
کنڊون کير پياري، ۽ اوندهه اجاري،
سو ”نور السموات والارض“ ڀانيون.
مٺو رب تعاليٰ، سندس شان بالا،
سوين ان جا نالا، ڪرم جا حوالا،
اي ”جوهر“ اخدا کي ٿيون سونهن وڏايون.