محمد مصطفيٰ آيو، بتن جا ڪنڌ ڪٽجي ويا،
ڪفر ۽ شرڪ، بدعت جا وڏا درياهه لٽجي ويا.
مڪي ۾ مصطفيٰ ڄائو، بتن ۾ زلزلو آيو،.
ڊٿا ڪسريٰ جا ڪنگرا، ڪوٽ جا بنياد پٽجي ويا.
جڏهن محبوبن عربي پير پاتا پاڻ ڌرتي تي،
هوا جا رخ بدلجي ويا، فضا جا رنگ مٽجي ويا.
حرا کان نسخئه قرآن آندو مير امت ڏي،
قريشي قوم جا ڪافر ڪٽا سردار سٽجي ويا.
ابوبڪر ۽ عمر، عثمان، حيدر کي بشارت ڏي،
چئن يارن جا دشمن اڳ ڦٽيا، هاڻي به ڦٽجي ويا.
محمد رحمة للعالمين جڏ جوش ۾ آيو،
احد ۽ بدر ۾ بي شڪ وڏا خناس ڪٽجي ويا.
اسان ”جوهر بروهي“ بس غلام مصطفيٰ آهيون،
اسان جي دشمنن جي جان جلندي، ساهه گهٽجي ويا.