الله احد معبود به تون،
لافاني سدا موجود به تون.
هو اقصيٰ ڪعبہ اطهر ڇا،
هي مسجد، مصلو منبر ڇا،
هر طرح فقط مسجود به تون.
توريت ڏنو ۽ زبور ڏنو،
قرآن حڪيم جو نور ڏنو،
تون ڪريم به آهين ودود به تون.
انڪار ڪري نمرود ٿيو،
اقرار ڪري دائود ٿيو،
ٿو جوڙين عاد ثمود به تون
هر گهر جو ڀاتي تو وس آ،
۽ موت حياتي تو وس آ،
سينگارين بگاڙين وجود به تون.
سچ چنڊ ستارا اڀرن ٿا،
يا پوک ۾ سنگ ڪي نسرن ٿا،
منحوس ڪرين مسعود تون..
اوندهه کي نرالو شان ڏنو،
۽ ”جوهر“ کي ايمان ڏنو،
ٿو قبولين دعا ۽ درود تون.