قادر پنهنجي قدرت سان ڪلجڳ جا نظارا جوڙي ٿو،
ڪنهن کي بر ۾ ٻوڙي ٿو ڪٿ سير سهارا جوڙي ٿو.
غرق اجهو فرعون ٿيو، ۽ ڌرتي ۾ قارون ويو،
موسيٰ سائين جي لشڪر لئه نيل ۾ چارا جوڙي ٿو.
ڪيڏو رتو سينگار به آ، هي تخليقي شهڪار به آ،
مٽيءَ مان انسان به سهڻي صورت وارا جوڙي ٿو.
ڌرتيءَ تي هر ساوڪ آ يا آبادي ۽ راهڪ آ،
اُڀ ۾ ڏس جو بادل سهڻا ڀورا ڪارا جوڙي ٿو.
چنڊ گواهي ڏيندو آ ۽ سج به هيئن ٻوليندو آ،
”ليس کمثلہ شيءُ“ جڳ ۾ جيس هزار جوڙي ٿو.
دريائن ۾ ڪيئي ذاتيون، جهنگ ۾ مست الست حياتيون،
ڪوبه نه ڪنهن کان اڳرو آ، هر ڪنهن جا چارا جوڙي ٿو.
هيڻن سان همراهه رهي ٿو، رازن کان آگاهه رهي ٿو،
ڏاڍ کي پل ۾ ڀور ڪري ٿو، عدل اشارا جوڙي ٿو.
پنهنجي ڪهڙي ضرورت آهي، پوءِ بي روز پيو ٿو ٺاهي،
مهر مثالي آهه ”بروهي جوهر“ پارا جوڙي ٿو.