وساريان نه وسرن حرم جا نظارا،
جتي هر گهڙي رحمتن جا نظارا.
تلاوت ۽ تسبيح، طواف جاري،
رئن پيا رضا لاءِ ڪي رات ساري،
ذڪر منجهه مشغول الله وارا.
فهد، باب عمره ۽ باب السلام آ،
رڪوع سجدو هر ويل جلسو قيام آ،
سڙي خاڪ ٿي پيا ابوجهل پارا.
اڳيان ڪعبة الله دل جو سڪون آ،
نظر سان وڌيو حاجين جو جنون آ،
لٿو سج، ٿيا چوڏهين چنڊ چارا.
ڪيو سعي، طواف، عمرو ادا ٿيو،
حرم جي مسافر تي راضي خدا ٿيو،
پين پاڪ زم زم ازل جا اُڃارا.
امان عائشه واري مسجد مبارڪ،
گهرائيندو ٻيو ڀيرو الله تبارڪ،
ڪجن پنڌ عرفات، مزدلفي وارا.
جي ڏسڻو آ، ڏسجي به مڪو مدينو،
اي ”جوهر بروهي“ ٺرن نيڻ، سينو،
ورن بخت سانگي وري پنهنجا وارا.