فاني آهي فاني آهي جيون سارو فاني آ،
سهڻي اڀ تي اڀريل سهڻو چنڊ ستارو فاني آ.
ڏاهپ، دولت، مايا ملڪيت رهجي ويندي دنيا ۾،
خالي هٿ سان هلڻو پوندو ساهه اڌارو فاني آ.
ڏات ۽ ذات نه رهڻي آهي، ڪائي بات نه رهڻي آ،
سال سمورا لمحا بڻبا پل جو سهارو فاني آ.
ڀائر ڀاتي، سنگت ساٿي، ساٿ سمورو ٽوڙيندا،
لحد لٽي سڀ موٽي ايندا، رشتو پيارو فاني آ.
هڪڙي ڏهاڙي الفي پهري هلڻو پوندو هر ڪنهن کي،
لطف محبت محفل سان گڏ قرب ڪنارو فاني آ.
دنيا جا ڇڏ گندا ڌنڌا ريجهه رکي ڇڏ مولا سان،
يار ”بروهي جوهر“! سمجهي ڇڏ ته گذارو فاني آ.
جوءِ فاني جهان فاني آ،
هي زمين آسمان فاني آ.
چنڊ چانڊاڻ سج ۽ تارا،
يعني هر هڪ نشان فاني آ.
ساهه سڏڪن جو پنڌ جاري آ،
قافلو ڪاروان فاني آ.
معتبر ماڻهو جيڪي سڏجن ٿا،
مير، سردار، خان فاني آ.
روز مٽجن ٿيون موسمون جڳ ۾،
سرءُ ساوڻ، خزان فاني آ.
ڀوڳڻو آهه پاپ پيريءَ جو،
مرڪ ڀريو جوان فاني آ.
حال هيڻن جو رب حافظ آ،
ڏاڍو جوهر گمان فاني آ.
جو اڏامي ٿو اڄ فضائن ۾،
مڙس ماڻهو مهان فاني آ.
سچ آ ” ڪل من عليها فان“،
يعني هر داستان فاني آ.
ڪونه هوندو جهان ۾ ”جوهر“،
شعر ان جو بيان فاني آ.