گيشائن بابت ڪجهه جپاني شاعري
جپاني شاعريءَ ۾ گيشائن تي ڪيترائي شعر آهن، جيڪي هنن جي عاشقن لکيا آهن، عام ماڻهن لکيا آهن ۽ ڪيترا ته گيشائن پنهنجو پاڻ تي لکيا آهن. آئون شاعر نه آهيان ۽ نه وري ڪا رديف قافئي جي ڄاڻ رکان ٿو، ان ڪري هتي انهن شعرن جو هوبهو نظم ۾ ترجمو ڪرڻ بدران نثر ۾ ڪريان ٿو. ان ڪري انهن جپاني شعرن جي اها اصليت واري سونهن نه رهي آهي، پر ان هوندي به پڙهندڙ ان مان ڪجهه نه ڪجهه جپاني شاعري ۽ شاعرن جي احساسات ۽ جذبن جو اندازو لڳائي سگهندا.
تون ۽ مان
ٻئي رهون ٿا آني اندر
آئون، آئون آهيان ان جي اڇ
توکي مون پنهنجي جسم سان ڍڪي ڇڏيو آ.
اڄ رات سمهان ٿي اڪيلي
پنهنجي لڙڪن جي بستر تي
هڪ اونهي ساگر ۾ ڄڻ
لوڙهي ڇڏيل ٻيڙيءَ جيان
جڏهن مان اوتيان ٿي ساڪي
ان شخص لاءِ جنهن سان پيار آ
هن جي چپن تائين پهچڻ کان اڳ
آئون سڪورا جيان کڙيو پوان
(ساڪي= جپاني شراب جو قِسم آهي جيڪو چانورن مان ٺاهيو وڃي ٿو. سڪورا= چيري بلاسم جا گل)
مون سپني ۾ توکي پاڻ سان گڏ گڏ ڏٺو
منهنجي ٽهڪن مون کي ننڊ مان جاڳايو.
چرين وانگر چوڌاري توکي ڳوليم
اکين مان لڙڪ وهائيندي.
ڪجهه دير اڳ جي پريت محبت
۽ دکيل سگريٽن جو هي دونهون
آهستي آهستي سڀ روانا ٿي ويا
رهي فقط آهي راک
منهنجي جنهن لاءِ دل ماندي
مُور نه اچڻ جي اهو ڪري
جن لاءِ مون کي آهي ڌڪار
اچن هر روز هڪ سؤ بار
ڄاڻان ٿو مان ته هوءَ هلڪي آهي ۽ بي وفا پڻ
پر هوءَ اڌ گابري پڇتاءَ سان واپس موٽي آ
ساڻي ۽ ڏکويل حال ۾.
هڪ پوپٽ کي به ضرورت آهي
سج لٿي کان پوءِ ماڳ موٽڻ جي.